நான் வாழை இலை நறுக்குவதற்காக தோட்டம் சைடு போகும்போது இருட்டில் எதிர்பராதவிதமாக சகதியில் கால் வைக்க, அம்மா என்று கத்தியபடியே வழுக்கி விழுந்தேன், என் கத்தலை கேட்டதும் என்னச்சானோ பதறி ஓடி வந்தாள் உமா, நான் விழுந்து கிடந்ததை பார்த்தவள் என்னாச்சு ஜெய், …ம் பார்த்தா தெரியலை படுக்கிறதுக்கு வசதியாக இருந்துச்சு, அதான் இங்கேயே படுத்துட்டேன்,
என்னாச்சுனோ ஓடி வந்து பார்த்தா உன்னோட இந்த குசும்பு மட்டும் போகலை,…. பின்ன என்ன உமா கால் வழுக்கி விழுந்து கிடைக்கிறேன், வந்து உதவி பண்ணுவாய்ன்னு பார்த்தா, என்னாச்சு, ஏதாச்சுன்னு விளக்கம் கேட்டுகிட்டு இருக்காய்,
காரணம் கேட்டதுக்கு இவ்வளவு சலிப்பா, உன்னை எங்கே தங்க வைக்கிறதுனு நினைச்சேன், நீயே நல்ல இடமா பார்த்து செலக்ட் பண்ணிகிட்டாய், சரி தூங்கு காலையில் பார்க்கலாம் குட்நைட்,
அம்மா தாயே என்னை மன்னிச்சுடும்மா, பசில்ல மனுஷனுக்கு உயிரே போய்டும் போல இருக்கு, பார்த்துகிட்டு இருக்கே, கொஞ்சம் ஹெல்ப் பண்ணே கையை நீட்டினேன்,..இதை முதலிலேயே சொல்லியிருக்கலாம்ல, அவள் கரம் என் கரங்களை கைப்பற்றியது, அவள் கரம் என் மேனியில் படும்போதெல்லாம் எனக்குள் ஒரு ஈர்ப்பு, ஆனால் அதற்கான அர்த்தம் தெரியவில்லை, இப்படியே பிடிச்சுருக்க மாட்டளா என்று என் மணம் மட்டும் ஏங்கியது,
என்னை கையையே பிடிச்சுகிட்டு இருக்கலாம்னு நினைப்பா, எழுந்தரிக்க ஆசையில்லையா, சாரி உமா என்று நான் தம் கட்டி எழ, அவள் விசையுடன் என்னை மேலே இழுக்க ஒரு நிமிஷம் ரெண்டு பேரிடமும் எந்த பேச்சும் அசைவும் இல்லை,
என்னை அவள் இழுத்த இழுப்பில் அவள் விழுந்திடுவாளோ என்று நான் அவளின் பின்புறத்தை இரு கரங்களாலும் தாங்க என் உதடு அவள் செவ்விதழை கவ்வியது, எங்கள் இருவரது மூக்கின் மூச்சுகாற்று இருவரது முகத்திலும் மாறி, மாறி பரிமாறக்கொண்டது, அவளது விழிகள் எதுவும் பேசமால் என் கண்களை அளக்க, அவளை நான் இறுக்கி அனைத்திருந்ததில் என்னுடைய கீழ்பகுதி ஏதோ துவாரத்திற்குள் நுழைந்தது போல் இருந்தது, அந்த நிமிடம் எனக்குள் இனம் புரியாத சுகமாக இருந்தது, அவளுக்கும் அப்படித்தான் இருந்திருக்கும் என்று நினைக்கிறேன், அவளும் எதிர்ப்பு தெரிவிக்காமல் அமைதியாகத்தானே இருந்தாள்,
பின் நான் தான் அவளை என்னிடமிருந்து அவள் கண்கள் படபடக்க விலக்கினேன், ஸாரி உமா தெரியாமல் உன்னை தொட்டுட்டேன் என்னை மன்னிச்சுக்கோ, பரவாயில்லை அதற்காக இப்படியா கடிக்கிறது, அவள் உதட்டில் என் பல் பட்ட இடத்தை காண்பித்தாள், அதற்கு நான் எதுவும் பேசமால் நிற்க, சரி இதை பத்தி யார்கிட்டயும் உளரிடாதே, தப்ப நினைச்சுக்குவாங்க, சரி வந்து உட்காரு நான் தண்ணீரை மோந்து ஊத்துகிறேன்,
அவள் தண்ணீரை ஊத்தியதோடு இல்லாமல் என் கைகள் பட முடியாத இடத்தில் கழுவி விட்டாள், அவள் கோபக்காரினாலும் உதவி செய்ததை நினைத்து எனக்கு பெரிமையாக இருந்தது,
நான் என் ஆடைகளை அலசி போட்டு விட்டு, அவள் மாமாவின் லுங்கியை அணிந்து கொண்டு, ரெண்டு பேரும் சிரிச்சு பேசிக்கிட்டே உணவருந்தினேன், சாப்பிட்டு முடித்ததும் பாத்திரங்களை எடுத்து வைப்பதற்கு அவளுக்கு நானும் உதவினேன்,
அவள் எனக்கு குட்நைட் சொல்லிவிட்டு அவள் அரைக்குள் தூங்கப் போக, நானோ எல்லா விளக்குகளையும் அணைத்துவிட்டு ஹாலில் பாயை விரித்து படுக்க ஆரம்பித்தேன், அது புது இடம் என்பதால் எனக்கு வெகு நேரம் ஆகியும் தூக்கம் வரவில்லை,
அப்பத்தான் திடீரென்று ஒரு வினோத சத்தம், வினோதமாக இருக்கவும் எனக்கு பயம் கவ்வ ஆரம்பிச்சுடுச்சு, சரி உதவிக்கு டீச்சரை போய் கூப்பிடலாம் என்று எழுந்தேன்,
நான் டீச்சர் அரையை நெருங்க, நெருங்க முனங்கல் சத்தம் அதிகமாக கேட்க ஆரம்பித்தது,
என்ன இது டீச்சர் அரைக்குள்ள இருந்துதானே இந்த சத்தம் வருது, டீச்சரின் சத்தம் மாதிரியல்லவா இருக்கு, அப்ப டீச்சருக்கு உடம்புக்கு எதுவும் சரியில்லையோ, அந்தாளு வேற பக்கத்தில் தானே படுத்து கெடக்கிறான், சரியான தூங்க மூஞ்சி போல சரி நாம போய் உதவலாம் என்று கதவை நெருங்க,
அப்போது யாரோ என்னை எச்சரிக்கை செய்வதுபோல் என் மனசாட்சி உறுத்தியது, உன்னை கண்டாலே அவர்களுக்கு பிடிக்காது, அதுதான் உன்னை வெளியே தங்க வச்சுருக்காங்க, நீ பாட்டுக்கு திடும்மெனு உள்ளே போனால் உன்னை ஏதாவது சொல்லிட்டால் உன் மனசு எப்படி அதை தாங்கி கொள்ளும், அதனால்,..
முதலில் ஜன்னல் வழியாக எட்டிபார்க்கலாம், காய்ச்சல் தாங்க முடியாமல் அதிகமாக முனங்கினால் உமாவிடம் சொல்லி கதவை தட்டச்சொல்லலாம் என்று முடிவெடுத்துவிட்டு ஜன்னல் வழியாக எட்டி பார்த்தேன் அங்கே நான் கண்ட காட்சி, இதற்கு முன்னே அது மாதிரி பார்த்தது கிடையாது.
நான் பார்த்த காட்சி என்னால் நம்ப முடியாத காட்சி, இதுவரை கற்பனையில் கூட கணாத காட்சி, டீச்சர் பெட்டில் படுத்திருக்க, அவள் கணவன் முட்டி போட்டு கொண்டு எக்கி எக்கி டீச்சர் இடுப்பு மீது மோதிக் கொண்டிருந்தார், டீச்சரோ அவர் தோள்பட்டை மீது இரு கால்களையும் போட்டவாறு முனங்கினாள், அந்த சத்தம் தான் எனக்கு கேட்டது, அவன் எட்டி எட்டி மோத, அவள் அசைந்து கொண்டிருந்தாள்,
அதுவும் ஒரு நிமிஷம்தான் நடந்தது, அவன் அசைவை நிறுத்திவிட்டு அப்படியே டீச்சர் மேலே படுத்தான், டீச்சரோ அவரை ஏதோதோ செய்து பார்த்தால் அவன் அசையவில்லை, தள்ளி படுத்தான், கொஞ்ச நேரம் அவன் முகத்தையே வெறித்து பார்த்து கொண்டிருந்த டீச்சரின் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் பொலபொலவென்று கொட்ட ஆரம்பித்தது, அவள் அழுவதை பார்த்ததும் எனக்கு டீச்சர் மேல் பாவமாக இருந்தது,
நானும் கொஞ்ச நேரம் பார்த்தேன், அவள் தூங்கமால் கண்கள் கலங்கிக்கொண்டிருந்தது, இதுவரையில் எதுவுமே தெரியாத என் மனதில் பல கேள்விகள் எழ ஆரம்பித்தன, அவள் எதற்காக அழுவனும், எதற்காக அவள் முனங்கினாள், அப்ப அவர்கள் இருவருக்குள் நடந்தது என்ன, இந்த கேள்விகளுக்கு விடை தெரியாமல் என் மனம் குழம்ப ஆரம்பித்தது, இந்த சிந்தனையிலேயே இருந்ததால் இரவு முழுவதும் தூங்கவில்லை,
நடந்தது என்ன என்பதை அறிய என் மனம் ஏங்கியது, பேசாமல் உமாவிடம் கேட்கலாமா, அய்யோ அவள் ஏதாவது தப்பா எடுத்துகிட்டா என்ன பண்ணுவது, பேசாமல் டீச்சரிடமே எதற்காக அழுதீர்கள் என்று கேட்கலாமா என்றால், ஏன் எட்டி பார்த்தாய் என்று கேட்டு அடித்தால் யார் அடி வாங்குவது, சரி ஒருவழியாக விடிந்ததோ, விடியலையோ என் வீட்டை பார்த்து நடையை கட்டினேன்,
எந்தநேரமும் அதே சிந்தனையில் இருந்ததால், படிப்பில் என்னால் கவனம் செலுத்தமுடியவில்லை, யாரவது என் சந்தேகத்தை தீர்த்து வையுங்களேன், யார் எனக்கு உதவுவது, என் தந்தை என்னிடம் சொன்னவாறே சைக்கிளும் வாங்கிக் கொடுத்துவிட்டார், ஆதலால் காலையில் பள்ளிக்கு கொஞ்சம் லேட்டாகத்தான் கிளம்புவேன், பள்ளியில் டீச்சரை பார்க்கும்போதெல்லாம் அந்த சிந்தனை அதிகமாகவே அதிகரிக்கும்,
இந்த இடைப்பட்ட காலத்தில் தான் ஒரு நாள் நான் பள்ளிக்கு லேட்டாயிடுச்சுன்னு அவசரமாக கிளம்பினேன், எங்கள் ஊரிலிருந்து ரெண்டு கிலோமீட்டர் தூரம் வந்துருப்பேன், அப்போதுதான் கவனித்தேன், எனக்கு முன்னால் சிவா சைக்கிளில் வேகமாக போய்க்கொண்டிருந்தான், அவனை முந்துவதற்காக சைக்கிளை வேகமாக மிதித்தேன், நான் அவனை முந்துவதை கண்ட சிவாவும் வேகமாக மிதித்தான், ஒரு கட்டத்தில் என்னை முந்தியவன் அருகில் இருந்த முக்கத்தை கவனிக்கவில்லை,
அதே சமயம் எதிரே மிகவேகமாக எதிரே லாரி வரவே சைக்கிளை அவசரமாக கீழே இறக்கினான், வேகத்தை கட்டு படுத்தமுடியாததல் சைக்கிளிலிருந்து தூக்கி வீசப்பட்டான், நல்ல வேளை மண்ணில் விழுந்ததால் பெரிய காயம் ஒன்றும் ஏற்படவில்லை, ஆங்காங்கே சில சிராய்ப்புகள் தான் விழுந்த அதிர்ச்சியால் மயங்கி கிடந்தான்,
என் மனசு கேட்கவில்லை, நான் அவனை தூக்கி உட்காரவைத்து என் சைக்கிளில் அவனை ஹாஸ்பிட்டலுக்கு கூட்டிச்சென்றேன், ட்ரீட்மெண்ட் எடுத்துட்டு பள்ளிக்கு வந்ததும் என்னை கட்டிபிடித்து கொண்டு என்னை மன்னிச்சுடு ஜெய் என்று கதறினான், இது தானே நட்பு,
என் வாழ்க்கையின் மாற்றத்திற்கான முதல்படியும் நான் விடைதெரியாமல் குழம்பிக்கிடந்த கேள்விக்கான பதிலுக்கும் அங்கேருந்துதான் அடித்தளம் ஆரம்பமானது.
அதன் பிறகு எங்களுக்குள் எந்த பேதமும் இல்லாமல் மாமன் மச்சான் உறவாக பழகத்தொடங்கினோம், அப்போதுதான் அவன் அந்த கேள்வியை கேட்டான், என்ன ஜெய் எப்போதும் உற்சாகமாக இருப்பாய், நானும் கவனித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறேன், இப்ப சில நாட்களாக பாடத்திலும் கூட கவனத்தை செலுத்தாமல் எதையோ சிந்தித்து கொண்டு இருக்கிறாயே,
அவன் கேட்டதும் அவனிடம் சொல்லலமா, பதில் சரியாக சொல்வானா, இல்லை என்னை பற்றி ஏதாவது தவறாக………….. பதில் தெரியாமல் தலை வெடித்து சிதறுவதற்குள் அவனிடமே சொல்லிடலாம் என்று சொன்னேன் அதற்கு அவன் சில விளக்கங்களும் அதோடு ஒரு புத்தகம் ஒன்றையும் கொடுத்தான்.
- தொடரும்
என்னாச்சுனோ ஓடி வந்து பார்த்தா உன்னோட இந்த குசும்பு மட்டும் போகலை,…. பின்ன என்ன உமா கால் வழுக்கி விழுந்து கிடைக்கிறேன், வந்து உதவி பண்ணுவாய்ன்னு பார்த்தா, என்னாச்சு, ஏதாச்சுன்னு விளக்கம் கேட்டுகிட்டு இருக்காய்,
காரணம் கேட்டதுக்கு இவ்வளவு சலிப்பா, உன்னை எங்கே தங்க வைக்கிறதுனு நினைச்சேன், நீயே நல்ல இடமா பார்த்து செலக்ட் பண்ணிகிட்டாய், சரி தூங்கு காலையில் பார்க்கலாம் குட்நைட்,
அம்மா தாயே என்னை மன்னிச்சுடும்மா, பசில்ல மனுஷனுக்கு உயிரே போய்டும் போல இருக்கு, பார்த்துகிட்டு இருக்கே, கொஞ்சம் ஹெல்ப் பண்ணே கையை நீட்டினேன்,..இதை முதலிலேயே சொல்லியிருக்கலாம்ல, அவள் கரம் என் கரங்களை கைப்பற்றியது, அவள் கரம் என் மேனியில் படும்போதெல்லாம் எனக்குள் ஒரு ஈர்ப்பு, ஆனால் அதற்கான அர்த்தம் தெரியவில்லை, இப்படியே பிடிச்சுருக்க மாட்டளா என்று என் மணம் மட்டும் ஏங்கியது,
என்னை கையையே பிடிச்சுகிட்டு இருக்கலாம்னு நினைப்பா, எழுந்தரிக்க ஆசையில்லையா, சாரி உமா என்று நான் தம் கட்டி எழ, அவள் விசையுடன் என்னை மேலே இழுக்க ஒரு நிமிஷம் ரெண்டு பேரிடமும் எந்த பேச்சும் அசைவும் இல்லை,
என்னை அவள் இழுத்த இழுப்பில் அவள் விழுந்திடுவாளோ என்று நான் அவளின் பின்புறத்தை இரு கரங்களாலும் தாங்க என் உதடு அவள் செவ்விதழை கவ்வியது, எங்கள் இருவரது மூக்கின் மூச்சுகாற்று இருவரது முகத்திலும் மாறி, மாறி பரிமாறக்கொண்டது, அவளது விழிகள் எதுவும் பேசமால் என் கண்களை அளக்க, அவளை நான் இறுக்கி அனைத்திருந்ததில் என்னுடைய கீழ்பகுதி ஏதோ துவாரத்திற்குள் நுழைந்தது போல் இருந்தது, அந்த நிமிடம் எனக்குள் இனம் புரியாத சுகமாக இருந்தது, அவளுக்கும் அப்படித்தான் இருந்திருக்கும் என்று நினைக்கிறேன், அவளும் எதிர்ப்பு தெரிவிக்காமல் அமைதியாகத்தானே இருந்தாள்,
பின் நான் தான் அவளை என்னிடமிருந்து அவள் கண்கள் படபடக்க விலக்கினேன், ஸாரி உமா தெரியாமல் உன்னை தொட்டுட்டேன் என்னை மன்னிச்சுக்கோ, பரவாயில்லை அதற்காக இப்படியா கடிக்கிறது, அவள் உதட்டில் என் பல் பட்ட இடத்தை காண்பித்தாள், அதற்கு நான் எதுவும் பேசமால் நிற்க, சரி இதை பத்தி யார்கிட்டயும் உளரிடாதே, தப்ப நினைச்சுக்குவாங்க, சரி வந்து உட்காரு நான் தண்ணீரை மோந்து ஊத்துகிறேன்,
அவள் தண்ணீரை ஊத்தியதோடு இல்லாமல் என் கைகள் பட முடியாத இடத்தில் கழுவி விட்டாள், அவள் கோபக்காரினாலும் உதவி செய்ததை நினைத்து எனக்கு பெரிமையாக இருந்தது,
நான் என் ஆடைகளை அலசி போட்டு விட்டு, அவள் மாமாவின் லுங்கியை அணிந்து கொண்டு, ரெண்டு பேரும் சிரிச்சு பேசிக்கிட்டே உணவருந்தினேன், சாப்பிட்டு முடித்ததும் பாத்திரங்களை எடுத்து வைப்பதற்கு அவளுக்கு நானும் உதவினேன்,
அவள் எனக்கு குட்நைட் சொல்லிவிட்டு அவள் அரைக்குள் தூங்கப் போக, நானோ எல்லா விளக்குகளையும் அணைத்துவிட்டு ஹாலில் பாயை விரித்து படுக்க ஆரம்பித்தேன், அது புது இடம் என்பதால் எனக்கு வெகு நேரம் ஆகியும் தூக்கம் வரவில்லை,
அப்பத்தான் திடீரென்று ஒரு வினோத சத்தம், வினோதமாக இருக்கவும் எனக்கு பயம் கவ்வ ஆரம்பிச்சுடுச்சு, சரி உதவிக்கு டீச்சரை போய் கூப்பிடலாம் என்று எழுந்தேன்,
நான் டீச்சர் அரையை நெருங்க, நெருங்க முனங்கல் சத்தம் அதிகமாக கேட்க ஆரம்பித்தது,
என்ன இது டீச்சர் அரைக்குள்ள இருந்துதானே இந்த சத்தம் வருது, டீச்சரின் சத்தம் மாதிரியல்லவா இருக்கு, அப்ப டீச்சருக்கு உடம்புக்கு எதுவும் சரியில்லையோ, அந்தாளு வேற பக்கத்தில் தானே படுத்து கெடக்கிறான், சரியான தூங்க மூஞ்சி போல சரி நாம போய் உதவலாம் என்று கதவை நெருங்க,
அப்போது யாரோ என்னை எச்சரிக்கை செய்வதுபோல் என் மனசாட்சி உறுத்தியது, உன்னை கண்டாலே அவர்களுக்கு பிடிக்காது, அதுதான் உன்னை வெளியே தங்க வச்சுருக்காங்க, நீ பாட்டுக்கு திடும்மெனு உள்ளே போனால் உன்னை ஏதாவது சொல்லிட்டால் உன் மனசு எப்படி அதை தாங்கி கொள்ளும், அதனால்,..
முதலில் ஜன்னல் வழியாக எட்டிபார்க்கலாம், காய்ச்சல் தாங்க முடியாமல் அதிகமாக முனங்கினால் உமாவிடம் சொல்லி கதவை தட்டச்சொல்லலாம் என்று முடிவெடுத்துவிட்டு ஜன்னல் வழியாக எட்டி பார்த்தேன் அங்கே நான் கண்ட காட்சி, இதற்கு முன்னே அது மாதிரி பார்த்தது கிடையாது.
நான் பார்த்த காட்சி என்னால் நம்ப முடியாத காட்சி, இதுவரை கற்பனையில் கூட கணாத காட்சி, டீச்சர் பெட்டில் படுத்திருக்க, அவள் கணவன் முட்டி போட்டு கொண்டு எக்கி எக்கி டீச்சர் இடுப்பு மீது மோதிக் கொண்டிருந்தார், டீச்சரோ அவர் தோள்பட்டை மீது இரு கால்களையும் போட்டவாறு முனங்கினாள், அந்த சத்தம் தான் எனக்கு கேட்டது, அவன் எட்டி எட்டி மோத, அவள் அசைந்து கொண்டிருந்தாள்,
அதுவும் ஒரு நிமிஷம்தான் நடந்தது, அவன் அசைவை நிறுத்திவிட்டு அப்படியே டீச்சர் மேலே படுத்தான், டீச்சரோ அவரை ஏதோதோ செய்து பார்த்தால் அவன் அசையவில்லை, தள்ளி படுத்தான், கொஞ்ச நேரம் அவன் முகத்தையே வெறித்து பார்த்து கொண்டிருந்த டீச்சரின் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் பொலபொலவென்று கொட்ட ஆரம்பித்தது, அவள் அழுவதை பார்த்ததும் எனக்கு டீச்சர் மேல் பாவமாக இருந்தது,
நானும் கொஞ்ச நேரம் பார்த்தேன், அவள் தூங்கமால் கண்கள் கலங்கிக்கொண்டிருந்தது, இதுவரையில் எதுவுமே தெரியாத என் மனதில் பல கேள்விகள் எழ ஆரம்பித்தன, அவள் எதற்காக அழுவனும், எதற்காக அவள் முனங்கினாள், அப்ப அவர்கள் இருவருக்குள் நடந்தது என்ன, இந்த கேள்விகளுக்கு விடை தெரியாமல் என் மனம் குழம்ப ஆரம்பித்தது, இந்த சிந்தனையிலேயே இருந்ததால் இரவு முழுவதும் தூங்கவில்லை,
நடந்தது என்ன என்பதை அறிய என் மனம் ஏங்கியது, பேசாமல் உமாவிடம் கேட்கலாமா, அய்யோ அவள் ஏதாவது தப்பா எடுத்துகிட்டா என்ன பண்ணுவது, பேசாமல் டீச்சரிடமே எதற்காக அழுதீர்கள் என்று கேட்கலாமா என்றால், ஏன் எட்டி பார்த்தாய் என்று கேட்டு அடித்தால் யார் அடி வாங்குவது, சரி ஒருவழியாக விடிந்ததோ, விடியலையோ என் வீட்டை பார்த்து நடையை கட்டினேன்,
எந்தநேரமும் அதே சிந்தனையில் இருந்ததால், படிப்பில் என்னால் கவனம் செலுத்தமுடியவில்லை, யாரவது என் சந்தேகத்தை தீர்த்து வையுங்களேன், யார் எனக்கு உதவுவது, என் தந்தை என்னிடம் சொன்னவாறே சைக்கிளும் வாங்கிக் கொடுத்துவிட்டார், ஆதலால் காலையில் பள்ளிக்கு கொஞ்சம் லேட்டாகத்தான் கிளம்புவேன், பள்ளியில் டீச்சரை பார்க்கும்போதெல்லாம் அந்த சிந்தனை அதிகமாகவே அதிகரிக்கும்,
இந்த இடைப்பட்ட காலத்தில் தான் ஒரு நாள் நான் பள்ளிக்கு லேட்டாயிடுச்சுன்னு அவசரமாக கிளம்பினேன், எங்கள் ஊரிலிருந்து ரெண்டு கிலோமீட்டர் தூரம் வந்துருப்பேன், அப்போதுதான் கவனித்தேன், எனக்கு முன்னால் சிவா சைக்கிளில் வேகமாக போய்க்கொண்டிருந்தான், அவனை முந்துவதற்காக சைக்கிளை வேகமாக மிதித்தேன், நான் அவனை முந்துவதை கண்ட சிவாவும் வேகமாக மிதித்தான், ஒரு கட்டத்தில் என்னை முந்தியவன் அருகில் இருந்த முக்கத்தை கவனிக்கவில்லை,
அதே சமயம் எதிரே மிகவேகமாக எதிரே லாரி வரவே சைக்கிளை அவசரமாக கீழே இறக்கினான், வேகத்தை கட்டு படுத்தமுடியாததல் சைக்கிளிலிருந்து தூக்கி வீசப்பட்டான், நல்ல வேளை மண்ணில் விழுந்ததால் பெரிய காயம் ஒன்றும் ஏற்படவில்லை, ஆங்காங்கே சில சிராய்ப்புகள் தான் விழுந்த அதிர்ச்சியால் மயங்கி கிடந்தான்,
என் மனசு கேட்கவில்லை, நான் அவனை தூக்கி உட்காரவைத்து என் சைக்கிளில் அவனை ஹாஸ்பிட்டலுக்கு கூட்டிச்சென்றேன், ட்ரீட்மெண்ட் எடுத்துட்டு பள்ளிக்கு வந்ததும் என்னை கட்டிபிடித்து கொண்டு என்னை மன்னிச்சுடு ஜெய் என்று கதறினான், இது தானே நட்பு,
என் வாழ்க்கையின் மாற்றத்திற்கான முதல்படியும் நான் விடைதெரியாமல் குழம்பிக்கிடந்த கேள்விக்கான பதிலுக்கும் அங்கேருந்துதான் அடித்தளம் ஆரம்பமானது.
அதன் பிறகு எங்களுக்குள் எந்த பேதமும் இல்லாமல் மாமன் மச்சான் உறவாக பழகத்தொடங்கினோம், அப்போதுதான் அவன் அந்த கேள்வியை கேட்டான், என்ன ஜெய் எப்போதும் உற்சாகமாக இருப்பாய், நானும் கவனித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறேன், இப்ப சில நாட்களாக பாடத்திலும் கூட கவனத்தை செலுத்தாமல் எதையோ சிந்தித்து கொண்டு இருக்கிறாயே,
அவன் கேட்டதும் அவனிடம் சொல்லலமா, பதில் சரியாக சொல்வானா, இல்லை என்னை பற்றி ஏதாவது தவறாக………….. பதில் தெரியாமல் தலை வெடித்து சிதறுவதற்குள் அவனிடமே சொல்லிடலாம் என்று சொன்னேன் அதற்கு அவன் சில விளக்கங்களும் அதோடு ஒரு புத்தகம் ஒன்றையும் கொடுத்தான்.
- தொடரும்
No comments:
Post a Comment